dobra dobra

Wreszcie czytam biografię, którą się czyta jak beletrystykę. Wreszcie nie trzeba czytać rozdziału o korzeniach, rodzinie - te informacje są wplecione w narrację wtedy, kiedy trzeba.

Czytałam z wypiekami na twarzy. Jest intersująco, jest napięcie, są zabawne momenty. I jest bardzo mocne wrażenie, że autorka dotarła do ludzi, dokumentów, wszelkiego rodzaju informacji, które można było tylko znaleźć.

Ziemowit Szczerek "Przyjdzie Mordor i nas zje"

Znowu "ochy" i "achy". Po pierwszych trzech stronach nie było mnie już.

Po lekturze cieszę się jednak, że cykl się już skończył. Mogę wrócić do życia.

Więcej Szackiego w Szackim. Właśnie skończyłam i mam ochotę przeczytać od początku.

Przeczytana pod presją mody zrobiła świetne wrażenie. Szacki żyje. Po lekturze patrzę na świat inaczej. Okiem prokuratora.

W ciąży warto dobrać sobie lekarza, szpital i książki zgodne z własnymi przekonaniami.

Dla mnie ta książka jest idealna. Jeanette opowiada historie położnicze z ostatnich trzydziestu lat. Porody z lat 80tych mrożą krew żyłach, ale Jeanette szybko zmienia realia porodów wokół niej.

Urzeka to, że odwołuje się często do energii, aniołów, natury z wyczuciem. Bez moralitetów. Kto chce odnajdzie tajemnicze moce towarzyszące temu zjawisku. Kto chce znajdzie wiele dobrych myśli i spokój.

Tylko przez ten film zdecydowałam się przeczytać "Marry Poppins". 

Mam za sobą doświadczenia przymilnych i kochanych pań niań i myślałam, że Marry będzie tych doświadczeń kwintesencją. Okazuje się, że okropna z niej baba (jak na dzisiejsze standardy).

Choć trochę szkoda, że znika.

To spotkanie z dobrym reportażem na różny temat. Bardzo mocno wciąga. Mówiłam sobie "to dzisiaj jeszcze tylko jeden", ale czytałam więcej, bo byłam zbyt ciekawa, o czym jest kolejny.

Wciągają, intrygują, inspirują, rzetelnie napisane. Zdecydowanie polecam.

Terry Pratchett "Pomniejsze bóstwa"

Ekstra! Cudnie! Super!

Jakiś czas temu byłam w teatrze Kwadrat na sztuce "Berek czyli upiór w moherze". Dopiero później odkryłam, że to wszystko zaczęło się od książki. Połknęłam na raz.

Żywa, barwna, w dużej mierze z życia wzięta. To, co w sztuce było inne, w książce było tylko lepsze, bardziej odjechane :)

Dialogi między postaciami - bezcenne.

Baaaardzo się ociągałam z zabraniem się za "Diunę". W końcu zrobiłam to tylko dlatego, że mąż mnie tak mocno namawiał. Przy tym zawsze powtarzał, że pierwsza część jest najnudniejsza. Nie pomagało mi to.

Jestem pod wielkim wrażeniem. Książka jest szalenie ciekawa i ma zaskakujące zwroty akcji.Czytasz losy bohaterów i tak się angażujesz, że wybiegasz myślą w tysiące lat w przód akcji; rozważasz różne ścieżki przyszłości. Nie wiesz, kto przeżyje, kto okaże się zdrajcą.

To fantastyczne, że dziś, kiedy znamy tyle schematów czytam książkę sprzed około 50 lat i tak mnie intryguje, że pożeram strony.

Zbiór współczesnych opowiadań z osiedla. Ile razy myślę o jakiś historiach osiedlowych, myślę też o "Dekalogu" Kieślowskiego, ale ta książka to nie to. 

No ma tutaj zagadek etycznych, ważkich historii. To małe opowieści o małych życiach zwykłych ludzi.

Przyjemne do czytania, ale żal, że wątki nie są pociągnięte dalej. Kilka ciekawych pomysłów - ale, żeby wniosły coś ciekawego do życia, musi być więcej historii  w historii (jak cukru w cukrze).